Franciszkański Ruch Apostolski

Wit

Pokój i Dobro!

Dla opracowujących tematy mam świetną stronkę, gdzie znajdą mnóstwa ciekawych franciszkańskich pomocy:

[link widoczny dla zalogowanych]

Będę też tutaj , dla przykładu, zamieszczał niektóre gotowe konspekty.

Wit

Nawrócenie św. Franciszka

1. Metoda animacyjna: nawrócenie każdego z nas
Każdy ma 10 min. na narysowanie sytuacji, momentu, zdarzenia w którym człowiek może się nawrócić.
Można przedstawić własne nawrócenie.
Komentarz: Pokazać różnorodność sposobów w jakich Bóg przemawia do każdego z nas
i parę słów o tym, że nawrócenie to tylko, a może aż początek drogi z Bogiem.
Przedstawić pokrótce etapy nawracanie się Franciszka zwracając uwagę że to nie było jedno zdarzenie
-Czas spędzony w więzieniu
-Kolejna próba zostania rycerzem, sen w Spoleto, oddanie zbroi
-Spotkanie z trędowaty
-Wypędzenie żebraka ze sklepu i obietnica nie odmawiania proszącym
-Głos z krzyża w San Damiano: „idź i odbuduj Mój Kościół”
-Sąd biskupi

2. Przedstawienie fragmentów: Pierwsze znaki od Boga. 3Tow 6.

Pierwsze znaki od Boga. 3Tow 6. Przygotowawszy się wyruszył do Apulii. Dotarł aż do Spoleto i tam zachorował. Nadal jednak marzył o kontynuowaniu podróży. Pewnej nocy pogrążony w półśnie, usłyszał głos pytający go, dokąd chce się udać. Gdy Franciszek ujawnił cały swój plan, ten, który ukazał mu się we śnie, zapytał: – Kto może postąpić z tobą lepiej? Pan czy sługa? Franciszek odpowiedział: – Pan. A głos ów odrzekł: – Dlaczego więc dla sługi opuszczasz Pana i Księcia dla sługi? Franciszek zapytał więc: – Panie, co chcesz, abym czynił? Głos powiedział: – Powróć do swojej ziemi, a tam się dowiesz, co masz czynić(...) A jak po pierwszej wizji napełniła go ogromna radość, bo przecież pragnął tylko doczesnej pomyślności, tak po tej skupił się wewnętrznie i pełen podziwu zastanawiał się nad jej znaczeniem tak głęboko, że owej nocy już nie mógł więcej zasnąć. Z pośpiechem i wielką radością wybrał się o świcie w powrotną drogę do Asyżu, mając nadzieję poznania woli Boga, który ukazał mu to wszystko, i otrzymania od Niego wskazówek dotyczących własnego zbawienia. Jego serce już zostało przemienione. Zrezygnował z podróży do Apulii. Nie pragnął już niczego innego, jak tylko dostosowania się do woli Bożej.

3. Dyskusja / warsztaty / praca w grupach:

• W jaki sposób przemawia Bóg do Franciszka?
• Jaka była reakcja Franciszka a jaka byłaby nasza?
• Jakie miał plany i czy my planujemy?
• Jakie konsekwencje wiązały się z powrotem Franciszka? Można skorzystać z tekstu źródeł:
Tekst przedstawiający co się stało po powrocie.
Skoro powrócił do Asyżu, któregoś wieczoru – było to kilka dni później – towarzysze wybrali go na przewodniczącego, aby według swego upodobania rozporządzał wydatkami. Polecił więc przygotować wystawną ucztę, jak robił to już tak wiele razy. Po jej zakończeniu wyszli z domu; towarzysze szli pierwsi, włócząc się po mieście ze śpiewem na ustach. On z laską w ręku, jak przystało przewodniczącemu zabawy, szedł za nimi na samym końcu i nie śpiewał, ale pogrążony był w głębokiej zadumie.
I oto nagle nawiedził go Pan. Słodycz tak cudowna napełnia jego serce, że nie może ani mówić, ani poruszać się. Stało się dla niego rzeczą niemożliwą odczuwać czy słyszeć coś poza tą słodyczą, która sprawiła, że był tak nieczuły na doznania fizyczne, iż, jak sam później wyznał, nawet gdyby cięto go na kawałki, nie byłby w stanie ruszyć się z tego miejsca.
Kiedy towarzysze odwrócili się i zobaczyli, że został tak daleko za nimi, wrócili do niego. Przerażeni patrzą i widzą go, jakby już przemienionego w innego człowieka.
Pytają go więc:
– O czymże myślałeś, że nie szedłeś za nami? Być może – mówią żartując – myślałeś o ożenieniu się?
Odpowiedział im z ożywieniem:
– Powiedzieliście prawdę, ponieważ myślałem o wzięciu oblubienicy szlachetniejszej, bogatszej i piękniejszej, aniżeli kiedykolwiek widzieliście.
Kpili z niego mówiąc, że jest głupi i nie wie, co mówi. On zaś powiedział to nie od siebie, lecz natchniony przez Boga. Wspomnianą bowiem oblubienicą, którą pojął, było prawdziwe życie religijne, dzięki ubóstwu, szlachetniejsze, bogatsze i piękniejsze niż wszystko inne.
Od tej godziny Franciszek zaczął uważać się za nędznego i gardził tym wszystkim, co niedawno kochał; co prawda nie robił tego doskonale, gdyż nie oderwał się jeszcze zupełnie od próżności tego świata.

Zwrócić uwagę na że samo zawrócenie z wyprawy nie wystarczyło i mogłoby być zaprzepaszczone gdyby nie przemiana wewnętrzna.

4. Konkluzja: Ukazać że ważne jest aby wsłuchiwanie się w Boga będąc otwartym na jego plan, a nie przygotowywać swoje własne plany

Propozycja zadania duchowego:
- zastanowić się nad własnym codziennym nawracaniem i czy przypadkiem nie stoimy w miejscu ?

Wit

Spotkanie 1 Pisma św. Franciszka i św. Klary.

1. Komentarz wprowadzający do tematu spotkania / zabawa animacyjna
2. Przedstawienie fragmentów
a) Pisma świętego
b) źródeł franciszkańskich
3) dyskusja / warsztaty / praca w grupach
4) konkluzja i sformułowanie zadanie duchowe

1. Zabawa animacyjna: dzielimy się w pary, każda para ma kartkę. Mają 5 minut czasu na opisanie sobie wzajemnie tego, co w zeszłym tygodniu spotkało ich najważniejszego. Mogą komunikować się tylko pisaniem. Potem opisują jak to przeżyli, czy łatwiej jest mówić czy pisać. Jakie są plusy i minusy komunikowania się za pomocą pisania.

Komentarz wprowadzający do tematu spotkania: Pisma drugiego człowieka są dla nas możliwością żywego kontaktu z nim. Nawet jeśli dzieli nas odległość czasu czy miejsca. Tak samo jest z pismami św. Franciszka i św. Klary. Stanowią one „klucz” do świata wewnętrznego Świętego Franciszka z Asyżu. Pisma św. Franciszka i św. Klary dzielą się na 3 grupy:

• Napomnienia i reguły św. Franciszka i św. Klary
• Listy św. Franciszka i św. Klary
• Modlitwy i uwielbienia

Każda grupa charakteryzuje swoistym stylem i cechami. Dziś na spotkaniu chcemy choć trochę przybliżyć sobie te Pisma.

2. Przedstawienie fragmentów

Grupa 1: Napomnienia.

NAPOMNIENIE 6. NAŚLADOWANIE PANA
Bracia, spoglądajmy na dobrego Pasterza, który dla zbawienia swych owiec wycierpiał mękę krzyżową. Owce Pana poszły za Nim w ucisku i prześladowaniu, w upokorzeniu i głodzie, w chorobie i doświadczeniu, i we wszystkich innych trudnościach; i w zamian za to otrzymały od Pana życie wieczne.
Stąd wstyd dla nas, sług Bożych, że święci dokonywali wielkich dzieł, a my chcemy otrzymać chwałę i cześć, opowiadając o nich.

NAPOMNIENIE 11. NIKT NIE POWINIEN SIĘ GORSZYĆ GRZECHEM BLIŹNIEGO
Słudze Bożemu tylko jedno nie powinno się podobać: grzech. I jakikolwiek grzech jakaś osoba popełniłaby i z tego powodu sługa Boży niepokoiłby się i gniewał, ale nie z miłości, gromadzi sobie winę. Ten sługa wiedzie życie prawe, wolne od przywiązań, który się nie denerwuje i nie gniewa na nikogo. I błogosławiony jest ten, który nic sobie nie zatrzymuje, oddając co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

Grupa 2: Reguły.
REGUŁA ŚW. KLARY
ROZDZIAŁ 10 UPOMINANIE I POPRAWIANIE SIÓSTR
Opatka niech upomina i odwiedza swoje siostry oraz pokornie i z miłością nakłania je do poprawy, nie wydając im poleceń przeciwnych ich duszy i naszej profesji. Podwładne zaś siostry niech pamiętają, że dla Boga wyrzekły się własnej woli. Dlatego mają ścisły obowiązek słuchać swoich opatek we wszystkim, co Panu przyrzekły zachowywać i co nie sprzeciwia się ich duszy i naszej profesji. Opatka zaś niech im okazuje tyle dobroci, by mogły z nią rozmawiać i obchodzić się jak panie ze swoją służebnicą. Bo tak powinno być, aby opatka była służebnicą wszystkich sióstr.
Napominam i zachęcam w Panu Jezusie Chrystusie, aby siostry wystrzegały się wszelkiej pychy, próżnej chwały, zazdrości, chciwości, troski i zapobiegliwości tego świata, obmowy, szemrania, niezgody i podziału. Niech dbają o wzajemne zachowanie miłości i jedności, która jest więzią doskonałości.

REGUŁA ZATWIERDZONA ŚW. FRANCISZKA
ROZDZIAŁ 5 SPOSÓB PRACY
Ci bracia, którym Pan dał łaskę, że mogą pracować, niech pracują wiernie i pobożnie, tak żeby uniknąwszy lenistwa, nieprzyjaciela duszy, nie gasili ducha świętej modlitwy i pobożności, któremu powinny służyć wszystkie sprawy doczesne. Jako wynagrodzenie za pracę mogą przyjmować rzeczy potrzebne do utrzymania siebie i swoich braci, z wyjątkiem pieniędzy lub rzeczy mających wartość pieniężną i niech to czynią z pokorą, jak przystoi sługom Bożym i zwolennikom najświętszego ubóstwa.

Grupa 3: Listy.

LIST ŚW. FRANCISZKA DO BRATA LEONA
Bracie Leonie, twój brat Franciszek śle pozdrowienie i życzy pokoju. Tak mówię do ciebie, synu mój, jak matka: bo co do tego wszystkiego, o czym rozmawialiśmy w drodze, pokrótce tym słowem postanawiam i radzę, i jeśli będziesz kiedyś potrzebował przyjść do mnie po radę, zaprawdę tak ci radzę: jakikolwiek sposób wydaje ci się lepszy, aby podobać się Panu Bogu i iść Jego śladami, i za Jego ubóstwem, postępuj tak z błogosławieństwem Pana Boga i moim pozwoleniem. I jeśli odczuwasz potrzebę ze względu na twoją duszę lub dla innej pociechy twojej i chcesz, Leonie, przyjść do mnie, przyjdź.

CZWARTY LIST ŚW. KLARY
DO ŚW. AGNIESZKI PRASKIEJ
Połowie swej duszy, skarbnicy miłości szczęśliwej i serdecznej, sławnej królowej, oblubienicy Baranka, wiecznego Króla, pani Agnieszce, swej najdroższej matce i córce wybranej spośród wszystkich, Klara, niegodna służka Chrystusa i służebnica nieużyteczna (por. Łk 17, 10) Jego służebnic, przebywających w klasztorze św. Damiana w Asyżu, zasyła pozdrowienie i życzy, by mogła ze wszystkimi świętymi dziewicami śpiewać nową pieśń przed tronem Boga i Baranka i wszędzie Mu towarzyszyć.
O matko i córko, oblubienico Króla wszystkich wieków, nie dziw się, że nie pisałam do ciebie tak często, jakby tego i twoja i moja dusza pragnęła; nie sądź, że osłabł nieco ogień słodkiej miłości ku tobie w sercu twej matki. Przeszkodą były znane niebezpieczeństwa dróg i brak posłańców. Teraz zaś, pisząc do ciebie, oblubienico Chrystusa, cieszę się i przeżywam duchową radość z tobą, że jako druga święta dziewica, Agnieszka, pożegnałaś wszystkie próżności światowe i poślubiłaś Baranka niepokalanego, który gładzi grzechy świata.
Szczęśliwy naprawdę ten, komu dane jest dostać się na świętą ucztę, aby przylgnąć całym sercem do Tego, którego piękność podziwiają nieustannie wszystkie błogosławione zastępy niebieskie.
Miłość ku Niemu ubogaca, wpatrywanie się w Niego odświeża, Jego dobroć napełnia, Jego słodycz darzy pełnią, pamięć o Nim słodko oświeca, Jego woń wskrzesi zmarłych, Jego widok chwalebny uszczęśliwi wszystkich mieszkańców Jerozolimy niebieskiej, bo jest On blaskiem wiecznej chwały, jasnością wieczystej światłości i zwierciadłem bez skazy.

Grupa 4: Modlitwy.
UWIELBIENIE BOGA NAJWYŻSZEGO
Ty jesteś Święty Pan Bóg jedyny,
który czynisz cuda.
Ty jesteś wielki,
Ty jesteś mocny,
Ty jesteś wielki,
Ty jesteś najwyższy,
Ty jesteś Królem wszechmogącym,
Ojcze święty,
Królu nieba i ziemi.
Ty jesteś w Trójcy jedyny
Pan Bóg nad bogami,
Ty jesteś dobro, wszelkie dobro, najwyższe dobro,
Pan Bóg żywy i prawdziwy.
Ty jesteś miłością, kochaniem;
Ty jesteś mądrością,
Ty jesteś pokorą,
Ty jesteś cierpliwością.

Z PIERWSZEGO LISTU ŚW. KLARY
DO ŚW. AGNIESZKI PRASKIEJ
O błogosławione ubóstwo! Ono miłujących je serdecznie obdarza wiecznymi bogactwami.
O święte ubóstwo! Kto je posiada i pragnie go, temu Bóg przyrzeka królestwo niebieskie i niewątpliwie daje chwałę wieczną i życie błogosławione.
O miłe Bogu ubóstwo! Jego towarzystwo raczył sobie ponad wszystko obrać Jezus Chrystus, który władał i włada niebem i ziemią, który przemówił i wszystko powstało.
Mówi On: Lisy mają nory, niebieskie ptaki gniazda, a Syn Człowieczy, to jest Chrystus, nie ma na czym oprzeć głowy, lecz skłoniwszy głowę, oddał ducha.
Jeśli więc tak wielki Pan zstąpił w łono Dziewicy, chciał się okazać w świecie wzgardzony, biedny i ubogi, aby ludzie ubodzy i biedni, bo dotkliwie odczuwający brak pokarmu niebieskiego, stali się w Nim bogaci przez posiadanie królestwa niebieskiego. Cieszcie się bardzo i radujcie, niech was napełnia ogromne wesele i radość duchowa. Wzgarda świata podobała się wam przecież bardziej niż zaszczyty, ubóstwo bardziej niż bogactwo doczesne, gromadzenie skarbów nie na ziemi, lecz w niebie, gdzie ani rdza, ani mól nie niszczy, a złodzieje nie wykopują i nie wykradną, i zasłużyliście sobie dobrze na miano siostry, oblubienicy i matki Syna Najwyższego Ojca i chwalebnej Dziewicy.

3) dyskusja / warsztaty / praca w grupach
Każda grupa powinna odpowiedź na pytania:
• Jaki jest styl danych tekstów? Suchy i prawniczy, czy żywy i barwny? Czy Franciszek i Klara piszą oficjalnie, czy raczej jak przyjaciel do przyjaciela?
• Jakie cechy charakteru św. Franciszka i św. Klary można odczytać?
•
4) konkluzja i sformułowanie zadanie duchowe
Sformułować wnioski – możliwość lepszego poznania serc św. Franciszka i św. Klary przez lekturę ich pism.
Propozycje zadań duchowych:
• Przeczytać 1 z pism św. Franciszka lub św. Klary.
• Nauczyć się jakiegoś zdania lub fragmentu św. Franciszka lub św. Klary na pamięć, może jakąś modlitwę.
• Sprawdzić ile jest napomnień św. Franciszka.
• Sprawdzić ile jest pism św. Franciszka a ile św. Klary.

Wit

Spotkanie 18 - Historia FZŚ.

1. Komentarz wprowadzający do tematu spotkania / zabawa animacyjna
2. Przedstawienie fragmentów
a) Pisma świętego
b) źródeł franciszkańskich
3) dyskusja / warsztaty / praca w grupach
4) konkluzja i sformułowanie zadanie duchowe

1. Komentarz wprowadzający do tematu spotkania: Św. Franciszek z Asyżu jest ojcem nie tylko dla pierwszego i drugiego zakonu. Jest on także założycielem trzeciego zakonu, zwanego dzisiaj Franciszkańskim Zakonem Świeckich.
Sposób życia, jaki wybrał Biedaczyna, szybko pociągnął naśladowców. Pierwszym był br. Bernard, a później następni towarzysze. Po kilku latach po nawróceniu przy św. Franciszku stanęła św. Klara, a z nią siostry, które stanowiły żeńskie oblicze charyzmatu franciszkańskiego.
Osoba św. Franciszka pociągała za sobą nie tylko osoby, które chciały wstąpić do pierwszego czy drugiego zakonu. Biedaczyna fascynował także osoby świeckie, żyjące w małżeństwie. Niewątpliwie Biedaczyna wywołał ruch, który objął wszystkie stany w Kościele. Za Biedaczyną szli bracia, siostry, kapłani, a także świeccy. W ten sposób realizowało się polecenie Chrystusa z krzyża San Damiano: Idź, odbuduj mój Kościół. Kościół bowiem to Lud Boży. Tak więc ten lud odnawiając swoją wiarę i gorliwość życia chrześcijańskiego, odbudowywał Kościół. Ważne jest to, że ta odbudowa nie dotyczyła tylko klasztorów. Duch franciszkańskiej odnowy przyszedł także do najbardziej podstawowej jednostki społecznej, jaką jest rodzina.
Zabawa animacyjna: Narysuj jak mógł wyglądać 1 świecki franciszkanin, pomyśl kim mógł był z zawodu, czy był żonaty? Albo: w parach spróbujcie określić jakimi cechami mogli wyróżniać się pierwsi świeccy franciszkanie (lub w czym byli podobni do św. Franciszka, a czym się różnili).

Kim byli pierwsi tercjarze franciszkańscy? Biedaczyna swoimi kazaniami zwracał się do wszystkich ludzi, głosząc im ewangeliczne orędzie pokutne. Nie chodziło więc o zmianę warunków, w jakich ci ludzie żyli, ale o odmianę ich obyczajów. By czynić pokutę, nie trzeba było zamykać się w klasztorze czy przywdziewać habit. Czynienie pokuty to odwrócenie swego serca od zła i naprawa obyczajów. Tak więc pokutne orędzie św. Franciszka można było doskonale wpisać w życie każdego człowieka. Obojętnie, czy żył samotnie, czy też w rodzinie.
Za pierwszego historycznie tercjarza uznaje się bł. Luchezjusza z Poggibonsi w Toskanii. Pociągnięty przykładem Biedaczyny, nie zmieniając warunków zewnętrznych swego życia, zaczął pielęgnować te same wartości, które ukochał św. Franciszek. Służył ubogim, modlił się, pomagał w kościele, otaczał szacunkiem i posłuszeństwem miejscowe duchowieństwo. Był apostołem pokoju w miejscu, w którym żył i pracował (był rolnikiem).
Tak więc bł. Luchezjusz stał się świeckim dopełnieniem franciszkańskiego charyzmatu. Pełnia tego charyzmatu obejmuje trzy rodziny: braci, siostry i świeckich.

2. Przedstawienie fragmentów

Tekst 1: W 1221 powstała I Reguła skierowana do wszystkich pokutników franciszkańskich i nie franciszkańskich. Jest ona nazywana „Memoriale propositi”(plan na życie). W 1229 r. została przeredagowana i zaaprobowana przez Grzegorza IX, wielkiego przyjaciela św. Franciszka.
„Bracia niech noszą ubrania uszyte z materiału taniego i niebarwionego. Płaszcze i futra niech noszą bez dekoltów, zapinane a nie otwarte. Niech nie używają jedwabnych szat.
Niech nie uczestniczą w niegodnych ucztach oraz przedstawieniach i tańcach.
Przed jedzeniem niech odmówią Modlitwę pańską dziękując Bogu, niech to samo uczynią po posiłku. Niech zachowują posty przepisane przez Kościół. Niech odmawiają modlitwę brewiarzową, mogą ją zamienić na „Ojcze nasz”.
Niech się pojednają z bliźnimi i zwrócą to, co należy do innych. Niech nie biorą ani nie noszą broni przeciw komukolwiek. Niech każdy zachęca swoją rodzinę do służenia Bogu.
Niech każdego miesiąca spotykają się na boskich tajemnicach w kościele. Niech przełożony wspólnoty co najmniej raz w tygodniu odwiedza chorych braci.
Niech po złożeniu profesji sporządzą testament. Niech każdy przyjmie i wiernie sprawuje urząd przełożonego, czy inne urzędy.”

Tekst 2: Z powodu wielkiej „popularności” jaką cieszył się sposób życia pokutników franciszkańskich, okazało się potrzebne nowe zredagowanie reguły. II Reguła, wyłącznie dla Pokutników franciszkańskich pochodzi z 1289 r. Została ogłoszona przez Mikołaja IV, franciszkanina. Obowiązywała praktycznie przez 600 lat! Tutaj 1 raz franciszkański ruch zostaje nazwany Trzecim Zakonem św. Franciszka.
„Kto by chciał wstąpić do wspólnoty, ma obowiązek zwrócić cudze dobro, zadośćuczynić komu należy. Ma także pojednać się z bliźnimi.
Niech odziewają się w materiały pospolite co do ceny i ubioru. Ich płaszcze niech będę bez ozdobnych dekoltów, jak wymaga tego przystojność. Niech używają prostych torebek skórzanych, bez ozdób jedwabnych.
Zabronione jest im uczestnictwo w wystawnych ucztach, przedstawieniach i tańcach. Niech nie dają pieniędzy na marne fraszki.
Powinni jeść i pić z umiarem, ponieważ jest napisane w Ewangelii: a miejcie się na baczności, aby wasze serca nie były obciążone obżarstwem i opilstwem. Nie powinno się zaczynać posiłku przed odmówieniem Modlitwy Pańskiej. Powtarza się też modlitwę po posiłku.
Niech nie zaniedbują spowiedzi i pobożnego spożywania Eucharystii.
Niech nie noszą broni, chyba że dla obrony Kościoła, wiary chrześcijańskiej lub własnej ziemi.
Niech odmawiają modlitwę brewiarzową, mogą ją zamienić na „Ojcze nasz”.
Niech po złożeniu profesji sporządzą testament
Niech każdy według swoich możliwości złoży skarbnikowi monetę, a on zbierze te pieniądze i rozdzieli je wśród cierpiących niedostatek braci i sióstr, szczególnie wśród chorych; reszta niech będzie rozdana innych ubogim.

III Reguła, to tzn. reguła leoniańska z 1883 r. ogłoszona przez Leona XIII świeckiego franciszkanina. Jest ona krótsza i prostsza od poprzedniej, zaleca ona tworzenie kongregacji tercjarskich.

Tekst 3: Reguła obecna została zatwierdzona w 24.VI 1978 r. przez Pawła VI listem „Seraficki Patriarcha”. III zakon jest tu nazywamy też Franciszkańskim Zakonem Świeckich lub Świecką Rodziną Franciszkańską.
„Reguła i życie Franciszkanów Świeckich jest następująca: zachowywać Ewangelię Pana naszego Jezusa Chrystusa, naśladując św. Franciszka z Asyżu, dla którego Chrystus był natchnieniem i centrum życia w odniesieniu do Boga i ludzi. Franciszkanie Świeccy są ponadto zobowiązani do częstego czytania Ewangelii, przechodząc od Ewangelii do życia i od życia do Ewangelii.
Jako "bracia i siostry od pokuty" z racji swego powołania, pobudzeni mocą Ewangelii, niech na wzór Chrystusa kształtują swój sposób myślenia i działania poprzez całkowitą i doskonałą przemianę wewnętrzną, którą Ewangelia nazywa "nawróceniem" i którą ze względu na słabość ludzką trzeba codziennie podejmować. Na tej drodze odnowy Sakrament pojednania jest szczególnym znakiem miłosierdzia Ojca i źródłem Łaski.
Tak, jak Jezus był prawdziwym Czcicielem Ojca, niech i oni uczynią modlitwę i rozważanie duszą swego życia i działania. Niech uczestniczą w sakramentalnym życiu Kościoła, zwłaszcza w Eucharystii i niech włączą się w jedną z form modlitwy liturgicznej zatwierdzonej przez Kościół na nowo przeżywając tajemnicę życia Chrystusa.
Łącząc się ze zbawczym posłannictwem Jezusa, który swoją wolę złożył w ręce Ojca, niech wypełniają obowiązki własnego stanu we wszystkich okolicznościach życia, a idąc za ubogim i ukrzyżowanym Chrystusem, niech wyznają Go także w trudnościach i prześladowaniach.
Chrystus, ufając Ojcu, jakkolwiek łagodnie i z wyrozumiałością traktował rzeczy stworzone, wybrał dla siebie i Swojej Matki życie ubogie i pokorne; tak samo Franciszkanie świeccy niech w zakresie dóbr doczesnych zachowują należyty umiar, zaspokajając swoje potrzeby materialne.
Jak Ojciec w każdym człowieku, widzi rysy Syna Pierworodnego pośród wielu braci, tak niech Franciszkanie świeccy z pokorą i uprzejmością odnoszą się do wszystkich ludzi, widząc w nich dar Boży i obraz Chrystusa.

3) Praca w grupach: Dzielimy wspólnotę na 3 grupy i każdej rozdajemy tekst. Każda grupa ma odpowiedni czas na zapoznanie się z tekstem reguły i wybranie najważniejszych cech świeckiego naśladowcy św. Franciszka. Potem poszczególne grupy prezentuje wyniki swojej pracy na forum.
Dyskusja: FRA jest częścią FZŚ. W czym jesteśmy podobni do FZŚ? Co nasza wspólnota mogłaby zrobić, żeby być wierniejsza ideałowi św. Franciszka? Czego nam brakuje?
4) Propozycje zadań duchowych:
• Zorganizować wspólne spotkanie z miejscowym FZŚ (np. świąteczne).
• Zorganizować wspólną liturgię z FZŚ.
• Sprawdzić kto jest przełożonym najbliższej wspólnoty FZŚ, jak liczna jest to grupa.
• Przeczytać „list do wiernych”.

Wit

Tylko jeszcze raz przypominam, że jutro jest ostateczny termin oddawania kospektów...